Wielkie odkrycia Małego Człowieka: miny, gaworzenie, śpiew, gestykulacja, BLW, lustro, pełzanie, rozwój społeczny, całowanie.

Mój Mały Człowiek jest coraz większy.

A że od początku raczej nie była kruszynką, to "coraz większy" oznacza naprawdę sporo, co przyznają wszyscy, którzy z Rybką mają do czynienia. Swoje już waży, co odczuwamy na co dzień po kilku chwilach noszenia jej na rękach.

I coraz więcej już umie.

Repertuar min jest naprawdę obfity.

Przedtem był uśmiech z "noskiem", teraz jest sam "nosek" i to już z takim natężeniem, że nie powinno być problemu z wydmuchiwaniem kataru na przyszłość...

Jest prawdziwą dziewczynką, co chwilę zmienia wyraz twarzy tak, że trzeba by było mieć włączoną karmerę 24/24 godziny, żeby zarejestrować wszystkie grymasy. Do tego dochodzi gestykulacja i dźwięki.

Co do tych ostatnich, to gaworzy jak nakręcona. Jeśli ma dobry humor, mówi bez przerwy: do mnie, do siebie, do zabawki. Uwielbiam to!

W dodatku kiedy słyszy, że my śpiewamy, dostraja się i śpiewa razem z nami. Taki chórek rodzinny.

Co do ruchów ciała, niezwykle reaguje na muzykę, czego doświadczyliśmy nawet wczoraj: kiedy zmieniła się piosenka z wolnej na szybką, Rybka zaczęła w powietrzu szybciutko przebierać nóżkami. Wydawało się nawet, że do rytmu, o co jej jeszcze na tym etapie wcale nie posądzam.

Oprócz tego bawi tłumy swoim nowym gestem - wzruszaniem ramion. Robi to w tak komiczny sposób, że rodzice skręcają się ze śmiechu. Nie potrafię tego opisać, niestety.

BLW - zaczęła jeść rączkami. Na razie działa to tak, że ona dostaje swoją porcję (niewielką), a ja karmię ją z boku, więc nie jest to jeszcze całkiem tak, jak powinno być. Muszę jeszcze dokupić kilka odpowiednich śliniaków, bo na razie wymogi w tej kwestii spełnia tylko jeden, a to zdecydowanie za mało jak na kilka posiłków dziennie. Trzeba jednak zauważyć, że zmieniliśmy jej dość konkretnie dietę. Mleko właściwie je tylko w nocy, ewentualnie rano. W ciągu dnia lecą: kaszki, zupki, ryż, owoce, warzywa, desery. Także jest coraz weselej, a Wielorybka za to ma coraz więcej do wymyślania.

Lustro swego czasu już opisywałam, ale były to na razie początki jej fascynacji tym przedmiotem. Teraz, mam wrażenie, że fascynacja ta osiągnęła swoje apogeum. A wygląda to tak: Rybka ustawiona naprzeciw lustra (w wózku lub na rękach) zaczyna śmiać się na głos, próbuje dotknąć dzidziusia "w środku", radośnie wymachuje nogami i gada, gada, gada.

Pełzanie się zaczyna. Tzn. Rybka już od dawna wesoło bawi się na ziemi, przewracając z brzucha na plecy i na odwrót oraz sięgając po co ciekawsze rzeczy w zasięgu wzroku. Jeśli chodzi jednak o przemieszczanie jako takie, to na razie widać pewne postępy, ale jest to początek. Nieśmiało próbuje zginać nóżki i przesuwać nimi (raczkowanie) ciężar ciała w interesującym kierunku... ale ciężar ten mały nie jest, jak już wspominałam, więc musi nad tym jeszcze sporo popracować.

Rybka otworzyła się na ludzi. Szczególnie interesują ją dzieci. Kiedy widzi maluszka, od razu śmieje się pełną gębą. Dorośli też najczęściej ją interesują i na co dzień nie ma problemu z pójściem na ręce do kogoś, kto będzie do niej coś mówił. Wyjątkiem są sytuacje gorszego humoru lub większej liczby osób, kiedy się stresuje i wtedy znosi jedynie pobyt na rękach rodziców (z preferowanymi rękami Tatusia).

A na koniec smaczek.

Pojawił się i taki, który skradł naszej Rybce całusa!!! Wiedzieliśmy, że to kiedyś nastąpi, ale nie przypuszczaliśmy, że tak szybko.

Wieloryb patrzył na wszystko groźnym okiem, jednak odetchnął chyba z ulgą, że nie musi obawiać się o szybkie zamążpójście córki, bo po tym całusie, skradzionym przez 20 - miesięcznego kandydata na zięcia, Rybka zaczęła głośno płakać. Cóż, najtrudniejszy podobno pierwszy krok.

Ten miesiąc jest pełen odkryć Rybki i naszego odkrywania jej.

Jest bardzo radośnie!