Czułości

Dziewczynki rosną, zmieniają się. Tak, nasze dzieci się starzeją.

Mała zmienia się tak, że po prostu więcej widzi i - choć to może zaskakujące przy aż takim maluchu - coraz więcej komunikuje, a sposobów na to ma na razie niewiele. Często chodzi jej po prostu o to, żeby ktoś obok był. A jeszcze lepiej, żeby do niej gadał.

Rybka natomiast... O, Rybka, to się zmienia tak wewnętrznie. To taki ktoś, kto przychodzi z sercem na dłoni. Nie czai się - jeśli uważa, że ktoś zasłużył, to uderzy, ale po przypomnieniu zaraz przeprosi - pogłaszcze, pocałuje. 

Widzę, jak coraz bardziej kocha Małą (i ze wzajemnością, bo Mała uwielbia mieć w polu widzenia Rybkę). Kiedy Mała płacze, Rybka odstawia to, czym się zajmowała i biegnie do niej wkładać jej smoczka. Kiedy Mała śpi, Rybka co jakiś czas podchodzi w tamto miejsce i komunikuje wszystkim: "aaa!". A w innych momentach staje przed nią, tańczy i zabawia na swój sposób.

Niezwykle wzruszające jest dla mnie obserwować tę kiełkującą siostrzaną miłość. Przecież jeszcze trzy miesiące temu w ogóle się nie znały. A dziś - mam wrażenie - Rybka nie wyobraża sobie domu bez Małej. Kiedy jej nie ma, zaniepokojona zagląda do wózka, jakby chciała zapytać: "Gdzie jest Mała?". 

W Twoim serduszku, Rybko.