Wielkie odkrycia Małego Człowieka: lustro

Lustro dla niemowlaka, to jest wyzwanie.

Bardzo mi się podoba obserwacja obserwacji, której dokonuje Rybka eksperymentując z lustrem.

Dla Rybki odkrycie lustra było zachwycające i nadal jest.

Ustawiam ją do niego bokiem - w wózku - tak, że widzi mamusię z jednej i drugiej strony. I cały czas to sprawdza. Patrzy raz na mnie - raz na moje odbicie.

Hm, dwie mamusie?

Dygresja. 

Czytałam o tym, że dziecko na początku właściwie wierzy, że są dwie mamy (niezależnie od obecności lustra): dobra i zła. Dobra robi to, o co dziecku chodzi. Zła - to ta druga, która np. nie pozwala na coś. 

Ciekawa jestem, czy lustro do tego dodaje kolejną mamusię, czy też dziecko sobie myśli: "No i przyszła ta druga!". 

Rybka niedawno w lusterku odkryła jeszcze coś.

Kogoś.

Dzidziusia.

Wcale nie rozmawia z nim tak, jak opisują to poradniki. Nie, zbliża się za to niebezpiecznie buzią do lustra, chcąc dzidziusia pocałować - co mnie rozczula.

Wieloryb, co prawda twierdzi, że wcale nie chce go całować, ale raczej zjeść... jednak obstaję przy mojej wersji.

Stąd lustra w naszym domu są pełne śladów dziecięcych paluszków, rączek, odcisków buzi, przyłożonych nosów i innych.

Lustro - wspaniała zabawka.